de film
van de Belgisch-Israëlsiche Sylvain Biegeleisen. Moeder 'Boube Dyne' is 94 jaar en bedlegerig. Sylvain, haar zoon, engageert zich om een tijdje naar Antwerpen te komen wonen om afscheid te nemen. Dat 'tijdje' wordt 2 jaar. Ze voeren gesprekken over leven, ouderdom, dood. Ze zingen en 'dansen' samen. De zoon is regisseur en hij besist, in samenspraak met zijn moeder, om met zijn camera fragementen te filmen en deze te monteren tot een documentaire. Het resultaat toont dat 'zorg doet leven' door in een (h)echte relatie te staan en aansluiting te vinden op elkaars leefwereld en persoon.
